Terapia wisceralna

Terapia wisceralna to praca manualna na układzie nerwowym (autonomicznym), tkankach powłok brzusznych oraz narządach wewnętrznych. Terapia ma na celu ocenienie oraz zniesienie wstępnego napięcia z ciała, jakie generuje układ nerwowy część współczulna autonomicznego układu nerwowego. Delikatna praca na systemie przepon w ciele ma na celu znalezienie miejsc, które mają zastój limfy/ krwi , ograniczoną ruchomość, zaburzone czucie, blizny oraz zatrzymane emocje w ciele.

Terapia wisceralna to praca również na układzie trawiennym (żołądek, jelita, wątroba, pęcherzyk żółciowy itp.), jak wiemy obecny mikrobiom jelit uważany jest za "uprzemysłowiony", czyli taki który nie posiada lub ma przerost pewnych szczepów bakterii w jelitach, co powoduje liczne dolegliwości bólowe brzucha objawiającymi się jako : SIBO, zespół jelita drażliwego, nieszczelności jelit, depresja, problemy z utrzymaniem wagi ciała, zmiany skórne, alergie pokarmowe, itp.

Nerw błędny jest głównym łącznikiem między jelitami, a mózgiem. Składa się z włókien somatycznych i doprowadzających (80%) oraz ogólnych i specjalnych włókien odprowadzających trzewnych (20%). W normalnych okolicznościach nerw błędny wyczuwa i jest aktywowany przez reagujące na dietę drobnoustroje jelitowe i metabolity, takie jak krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA) lub czynniki endokrynologiczne, enzymy i neuroprzekaźniki, takie jak serotonina, dopamina, acetylocholina, glutaminian, kwas γ-aminomasłowy (GABA) i noradrenalinę.

Połączenie między jelitami, a ośrodkowym układem nerwowym (OUN) poprzez dwukierunkową komunikację rozpoczyna się w czasie życia wewnątrzmacicznego i ma na nie wpływ wiele czynników wewnętrznych i zewnętrznych, takich jak poród drogą pochwową/cesarskie cięcie, nawyki związane ze stylem życia, warunki życia (miejskie lub wiejskie), dieta i przyjmowane leki, spożycie i zegar dobowy kobiety. Badania wykazały, że skład mikroflory jelitowej noworodków urodzonych drogą pochwową , wydaje się być podobny do składu mikroflory pochwy matki: dominuje Lactobacillus. Cięcie cesarskie prowadzi do zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej niemowlęcia i zmniejszenia jej różnorodności. Ze względu na brak możliwości kontaktu z mikroflorą pochwy matki, jej pierwszym kontaktem jest środowisko szpitalne i skóra matki. W rezultacie w ich jelitach wykryto patogeny (Enterococcus, Enterobacter i Klebsiella) ze środowiska szpitalnego. Mikroflora jelitowa niemowlęcia urodzonego metodą cięcia cesarskiego zawiera mniejszą liczebność Bifidobacteria, Bacteroides, Staphylococcus, Corynebacterium i Propionibacterium spp. Stwierdzono większą ilość Lactobacillus, Prevotella, Sneathia spp. i Clostridium difficile w porównaniu do dzieci z porodu naturalnego. Należy wspomnieć, że duża liczebność Clostridium difficile może powodować dysbiozy jelit i zwiększone ryzyko rozwoju otyłości. Istnieje również pomysł wskazujący na związek pomiędzy stresem, mikroflorą pochwy kobiety ciężarnej, a rozwojem układu nerwowego u jej niemowlęcia. Narażenie kobiet w ciąży na stres może wpływać na rozwój układu nerwowego ich potomstwa poprzez zmianę składu mikroflory pochwy. Powoduje to zaburzenia w rozwoju mikrobiomu jelitowego u noworodka, wpływając tym samym nie tylko na funkcjonowanie i rozwój układu pokarmowego, ale także układu nerwowego i odpornościowego.

Dlatego tak ważne jest, aby zdrowie kobiety planującej ciążę było pod opieką dietetyka klinicznego, lekarzy specjalistów, jeśli kobieta ma choroby towarzyszące oraz fizjoterapeuty, który przygotuje ciało kobiety do wysiłku jakim jest poród, a czasem, jeśli jest ku temu przesłanka popracuje psychosomatycznie z lękiem jaki towarzyszy przed porodem naturalnym.

Kortyzol odgrywa kluczową rolę w mechanizmach hormonalnych regulujących oś jelitowo-mózgową, ponieważ wpływa na komórki układu odpornościowego poprzez modulowanie wydzielania cytokin działających na oś podwzgórze–przysadka–nadnercza (HPA), ale także znacząco wpływa na funkcjonowanie i różnicowanie mikroflory jelitowej. Różne czynniki stresogenne, zwłaszcza występujące w dzieciństwie, zwiększają ryzyko rozwoju chorób psychicznych, w tym zaburzeń afektywnych i lękowych. W mechanizmie tego zjawiska duże znaczenie ma dysfunkcja osi HPA. Jest to związane ze zwiększeniem uwalniania hormonu uwalniającego kortykotropinę (CRH), znanego również jako czynnik uwalniający kortykotropinę (CRF) lub kortykoliberyna. Oś HPA jest ważnym szlakiem u kobiet. Jeśli w okresie dojrzewania lub później, doszło do sytuacji w życiu dla nas stresowej jak śmierć bliskiej osoby, problemy z odżywianiem, wyczerpujące treningi na siłowni, może dojść do zamrożenia emocji w ciele, które mogą spowodować zaburzenia miesiączkowania.

Pacjenci z depresją odczuwają anhedonię w codziennych czynnościach i zgłaszają ogólnoustrojowe objawy behawioralne, takie jak utrata energii lub zwiększone zmęczenie. Co więcej, u pacjentów z depresją coraz częściej obserwuje się zmiany w mikroflorze jelitowej i związane z nimi zaburzenia metaboliczne

mikroflora jelitową. Objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak zgaga, niestrawność, refluks żołądkowy, wzdęcia, ból, zaparcia i biegunka, mogą być wywołane czynnikami emocjonalnymi i psychospołecznymi. I odwrotnie, objawy żołądkowo-jelitowe zmieniają przetwarzanie w ośrodkowym układzie nerwowym przy braku wykrywalnej choroby organicznej i są powiązane z zaburzeniami neurologicznymi i stanami psychicznymi, takimi jak lęk, depresja, zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) i choroba Parkinsona. Biorąc pod uwagę takie odkrycia, sugeruje się, że diety ukierunkowane na oś mózg – jelita – mikroflora korzystnie wpływają na mikroflorę jelitową, promują zdrowszy mikrobiom, utrzymują integralność bariery jelitowej i przyczyniają się do rozwoju mózgu. Ponadto dieta norweska i japońska; żywność wzbogacona w wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 (PUFA); a zdrowe wzorce żywieniowe obejmujące połączenie dużego spożycia pełnych ziaren, oliwy z oliwek, warzyw, owoców, ryb, soi i nabiału o niższej zawartości tłuszczu mogą wiązać się z niższym ryzykiem depresji.

Podsumowując ważne jest, aby planując ciąże, czy szukając leczenia w chorobie spojrzeć na człowieka w modelu biologiczno- psychiczno- społecznym.

Źródła:

• Gut bless you: The microbiota-gut-brain axis in irritable bowel syndrome, Eline Margrete Randulff Hillestad, Aina van der Meeren, Bharat Halandur Nagaraja, Ben René Bjørsvik, Noman Haleem, Alfonso Benitez-Paez, Yolanda Sanz, Trygve Hausken, Gülen Arslan Lied, Arvid Lundervold, Birgitte Berentsen, World J Gastroenterol 2022 January 28; 28(4): 412-431

• Brain–gut–microbiota axis in depression: A historical overview and future directions, Lijia Chang a , Yan Wei b , Kenji Hashimoto, Brain Research Bulletin 182 (2022) 44–56

• The Microbiota–Gut–Brain Axis in Psychiatric Disorders, Aleksandra Góralczyk-Bi ´nkowska 1,*, Dagmara Szmajda-Krygier 2 and Elzbieta Kozłowska, Int. J. Mol. Sci. 2022, 23, 11245

Dwukierunkowa komunikacja osi mikrobiota-jelito-mózg pośredniczą: szlaki immunologiczne, neuroendokrynne i neuronalne.

The Microbiota–Gut–Brain Axis in Psychiatric Disorders Aleksandra Góralczyk-Bińkowska , Dagmara Szmajda-Krygier and Elzbieta Kozłowska, Int. J. Mol. Sci. 2022, 23, 11245 8 of 23