Emocje

Ludzie szukają pomocy, gdy czują się z czymś na tyle źle, że nie potrafią sobie sami z tymi poradzić. Istnieje wiele sposób na przezwyciężenie tych trudności: możemy zmienić nasz sposób myślenia o danej sytuacji, zmienić sposób radzenia sobie z sytuacją poprzez działanie, zmiana fizjologii mózgu i ciała za pomocą leków lub innych narzędzi jak: ćwiczenia, odżywianie, olejki eteryczne, praca z ciałem. Można tez zostać przy doświadczeniu tak długo jak ulegnie transformacji. Transformacja, do której dążymy może trwać bardzo długo lub w ogóle nigdy nie nastąpić.

Emocja to sumaryczna ocena wpływu sytuacji na nasze samopoczucie. Mózg, który może dłużej przetwarzać dane emocje, ma większą szanse na wygenerowanie funkcjonalnych procesów poznawczych i behawioralnych w odniesieniu do danej sytuacji. Warto zatem współpracować ze swoimi fizjologicznymi mechanizmami chroniącymi nas przed emocjami, aby w jak największym stopniu rozszerzyć doświadczenia emocji na ciało. Pasywne zostanie przy emocjach niesie ze sobą także ryzyko retraumatyzacji- dlatego warto regulować emocje poprzez rozszerzenie ich na ciało. Pisząc o ciele, nie byłabym sobą gdym nie wspomniała o Wilhelmie Reichu, który żył w tym samym czasie co Zygmunt Freud, uważany jest na świecie zachodnim za twórcę psychoterapii ciała. Formy psychoterapii skupionej na ciele, mają na celu uzyskanie dostępu do emocji i ich wyrażania (terapia Reicha, bioenergetyka, analiza biodynamiczna) skupiając się na mechanizmach obronnych ciała głownie w odniesieniu do układu nerwowo- mięśniowego. Psychoterapia skupiona na ciele poszerzyła swój zakres również o rolę autonomicznego układu nerwowego.

Opór w stosunku do doświadczeń emocji może mieć charakter wrodzony jak i psychiczny. Nasz mózg z natury opiera się nieprzyjemnym doświadczeniom, ponieważ wiąże się one ze stresem i deregulacją ciała, co przywodzi na myśl pogorszenie stanu zdrowia i samopoczucia. A przyjemne doświadczenia kojarzą się z redukcja stresu i zwiększoną regulacją w ciele, co wiąże się ze zdrowiem i dobrym samopoczuciem. Zamykając ciało, aby unikać nieznośnych uczuć szkodzi nie tylko emocjom, ale też procesom poznawczym oraz naszym zachowaniem. Jeśli odpowiednio nie przepracujemy przytłaczających reakcji emocjonalnych i chroniących nas przed nimi mechanizmami obronnymi odziedziczonych w wyniku zbiorowych traum np. wojennych, trudniej jest nam pracować z emocjonalnymi reakcjami na obecne trudności życiowe i walczyć z powstającymi w ten sposób objawami. Gdy emocje stają się bardziej dostępne możemy lepiej docenić znaczenie określonych sytuacji z naszego życia. Kiedy zamykamy się w sobie, będąc w ważnym związku z druga osoba z najbliższego otoczenia, zaburzamy naszą więź ze zbiorowym ciałem i psychiką oraz oferowanymi przez nie zasobami.

Najnowsze badania wykazują ze od jednej czwartej do jednej trzeciej objawów natury medycznej, które motywują ludzi do zwrócenia się o pomoc do profesjonalistów ma charakter psychofizjologiczny. Nawet przy niskim poziomie emocjonalnego stresu człowiek może nabawić dolegliwości natury psychofizjologicznej, takich jak przewlekłe zmęczenie. Objawy psychofizjologiczne to fizyczne objawy wywołane przez czynniki psychologiczne.

Mimika komunikuje innym nasze wewnętrzne stany emocjonalne. Stany emocjonalne innych poznajemy nie tylko po ich mimice, ale także naśladując ją wytwarzając w ten sposób podobne stany u siebie. Teoria poliwagalna autonomicznego układu nerwowego dowodzi, ze mięśnie twarzy mogą się ożywiać i poruszać szybciej niż inne mięśnie za sprawa wpływu brzusznej części nerwu błędnego na naturalnym rozruszniku serca. To daje, że mięśnie twarzy mogą szybciej generować doświadczenia emocjonalne lub bronić się przed nimi. Regulacja i deregulacja fizjologii można postrzegać w kategoriach przepływów, które są kluczowe dla funkcjonowania i stanu fizjologii. Zaliczamy do nich: przepływ krwi, przepływ informacji między mózgiem a ciałem poprzez nerwu czuciowe i ruchowe autonomicznego układu nerwowego, przepływ płynu pozakomórkowego lub zewnątrzkomórkowego, przepływ mierzalnych sygnałów elektromagnetycznych z jednego obszaru fizjologii do drugiego, przepływ energii kwantowej na poziomie subatomowym między obszarami fizjologii. Jeśli któryś typ przepływu zostanie zakłócony może dojść do deregulacji, chorób i spadku dobrostanu przy jednoczesnym wzroście stresu. Fizjologiczne procesy chroniące nas przed emocjami mają jednak swoja cenę. Zwykle zaburzają kluczowe rodzaje przepływu, a tym samym prowadza do deregulacji fizjologii. Z im większej liczby obszarów usuniemy fizjologiczne mechanizmy obronne, które zaburzają kluczowe przepływy substancji i informacji regulujące nasz organizm, w tym mniejszym stopniu będą się one przyczyniać do deregulacji, dyskomfortu przy uzyskiwaniu dostępu do nieprzyjemnych doświadczeń emocjonalnych i tym lepiej będziemy mogli tolerować poszerzenie doświadczeń emocjonalnych na naszą fizjologie, nawet wtedy kiedy będzie to bolesne. Dzięki mimice i ekspresji wokalnej (gardło) komunikujemy swoje emocje innym i możemy uzyskać pomoc, aby je uregulować. Poprawę nad przepływami płynów w ciele można uzyskać dzięki delikatnej pracy wisceralnej na przeponach oraz tkankach ciała jak i również wykorzystując techniki terapii czaszkowo- krzyżowej, aby wyregulować potencjał fizjologiczny w przepływie płynu mózgowo- rdzeniowego zaopatrującym mózg.

Źródło: Dr Raja Selvam, Regulowanie emocji, przewodnik po uczuciach, ciele i zachowaniach

Chcąc pracować z emocjami, które należą do naszych najtrudniejszych doświadczeń, powinnyśmy pracować ze wszystkimi aspektami psychiki: fizycznym , energetycznym i zbiorowymi- które mają na nie wpływ. Fizyczne i energetyczne mechanizmy chroniące nas przed emocjami, takie jak skurcze, niskie pobudzenie lub odrętwienie, mogą zakłócić przepływ (limfa, krew, płyn śródmiąższowy itp.), odpowiadający za prawidłową regulacje pracy mózgu i ciała oraz za samopoczucie fizyczne i psychiczne. Dlatego tak ważne jest rozszerzanie emocji na całe ciało, aby usuwać fizyczne i energetyczne mechanizmy obronne oraz usprawnić przepływ sygnałów i płynów. Usuniecie ograniczeń w ciele pomaga rozprowadzić doświadczenia emocjonalne na większej powierzchni ciała, aby łatwiej sobie z nimi radzić oraz poprawić poziom regulacji w mózgu i ciele w celu złagodzenia objawów psychofizjologicznych.

Odkrycia naukowe dowodzą terapeutyczną skuteczność metod ucieleśniania emocji wywodzących się z nowych i ekscytujących paradygmatów neurobiologii i psychoterapii ciała. Ucieleśnianie emocji można zdefiniować jako zdolność poszerzania ich doświadczenia na tak duży obszar ciała, jak to możliwe i w taki sposób aby doprowadzić do wzrostu tolerancji doświadczania emocji i jak najdłuższego pozostawania przy nich. Śledzenie doznań cielesnych zwykle pozwala przywrócić ciału normalny stan, tworząc sprzężenie zwrotne między mózgiem a ciałem, chodzi o to aby dotrzeć w jaki sposób nasze ciało i energia radzą sobie lepiej dzięki ciężkiej pracy, którą włożyliśmy w zbudowanie większej zdolności odczuwania emocji. Ekspansja może mieć charakter rozległy i dotyczyć wielu obszarów ciała lub wąska i dotyczyć kilku. Autonomiczny układ nerwowy i narządy, którymi zarządza takie jak serce i płuca odgrywa ważną role w doświadczaniu emocji w znaczeniu ogólnym, ale także w doświadczeniach emocjonalnych związanych z tworzeniem więzi i odnoszeniem się do nich.

Teoria Jamesa- Langego: Emocja najpierw powstaje w ciele za sprawą zależnych od woli zmian zachodzących w mięśniach, wywołanych przez somatyczny układ nerwowy: zmian w narządach, gruczołach i naczyniach krwionośnych wywołanych przez autonomiczny układ nerwowy: a także zmian w działaniu gruczołów będących częścią układu hormonalnego, takich jak nadnercza pompujące rozmaite związki organiczne bezpośrednio do krwiobiegu. To pokazuje, że ciało jest absolutnie niezbędne do generowania doświadczeń emocjonalnych. Części mózgu, które uznano za biorące udział w przetwarzaniu informacji pochodzących od ciała, są obecnie określane wspólną nazwa “sieć interoceptywna”. Sieć ta została zlokalizowana w korze wyspy mózgu przez Anatonio Damasio i Bud Craig. Interocepcja, czyli bycie świadomym reakcji własnego ciała poprzez zwracanie uwagi na doznania, to skuteczny i poparty dowodami naukowymi sposób regulowania nie tylko mózgu i ciała , ale także wszelkich psychologicznych doświadczeń, które w nich powstają. Badania wykazały ze procesy poznawcze, emocjonalne i behawioralne są ze sobą ściśle związane w fizjologii mózgu i ciała, dlatego tez ograniczenia nakładane na którekolwiek z nich w mózgu lub w ciele wpływają na pozostaje.

Ostre urazy psychiczne, takie jak trauma przy narodzinach i porzucenie we wczesnym dzieciństwie, prowadzi do coraz większej deregulacji obszaru mózgu i rdzenia kręgowego. Traumatyczny stres, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie, często wiąże się z wysokim poziomem stresu, deregulacją i reaktywnością w autonomicznym układzie nerwowym oraz sterowanych przez niego narządach, a także w centralnym układzie nerwowym, a dokładnie w mózgu i rdzeniu kręgowym. Im większe wsparcie otrzymają emocje w fazie dorastania, tym zdrowszy będzie nasz stosunek do nich.

Czytając książkę dr Raja Selvam, pokładam wielkie nadzieje że standardem leczenia objawów psychofizjologicznych oraz innych zaburzeń psychicznych, będzie wspomagane pracą z ciałem, aby budować zasoby do psychoterapii oraz móc nauczyć się doświadczać i przeżywać emocje, które zostały wyparte, a są kluczowe do procesów w naszym życiu.

Koło emocji Plutchnika

https://pl.wikipedia.org/wiki/Teoria_emocji_Plutchika